Interview with Michael Osei (Mr. Nartey)
(Recorded by Equal Trade Alliance, May 2025)
Advocate for Equal Trade and Sign the Petition
Full transcript
ETA Representative:
Mr. Nartey, for the record, you are a cocoa farmer, right?
Michael:
Yes, please.
ETA Representative:
And how many years have you been a cocoa farmer?
Michael:
Eleven years now.
ETA Representative:
In those eleven years, have you achieved the goals you had when you started?
Michael:
No, I haven’t. I’ve gotten nowhere.
ETA Representative:
Why do you say that?
Michael:
Because the work is very costly. Honestly, my farm is not by the roadside, everything depends on hiring labourers. So even before harvesting, the expenses are already high. The money I spend on inputs alone could have been used for something else more beneficial.
For example, the cost of spraying medicine for even one acre is no less than 500 cedis. To spray two acres, it costs even more. One bottle of the medicine is about 100 cedis, and a box contains twelve bottles – that’s a lot of money. Add the cost of labourers, weeding, and transport, and the total becomes huge. Yet, when we sell our cocoa, the income is so little that we’re left with almost nothing.
When I calculate all this, I see that the way the government buys cocoa does not help us farmers at all. Those buying the cocoa make more profit than we who do the actual work. The work itself is also very hard, truly, every cocoa farmer is suffering. Those who have never done cocoa farming, wouldn’t understand the struggle or the costs involved.
Before the cocoa even gets from the farm to the selling point, we face more deductions from the cocoa clerks. Nowadays, they’ve even tightened the scales dishonestly, so after all the expenses and deductions, what’s left for you is almost nothing.
That’s why we have lost hope in this work. Many of us want to stop and do something else. Personally, if I found another kind of farming that doesn’t cost so much, I would switch. But if support came, if cocoa were purchased fairly and we earned something decent from it, I’d gladly continue, and I’d even encourage my children to take it up, so the work doesn’t die out.
ETA Representative:
Apart from these high costs, can you share more about the specific challenges cocoa farmers face, financially or in daily life?
Michael:
There are so many challenges. As I mentioned, the expenses are overwhelming. Buying plant medicine is expensive. Getting a spraying machine is even worse, if you don’t have at least 5,000 cedis, you can’t buy one. That’s not even including transportation. And even then, you might buy one today and it breaks down within a month.
When that happens, you have to go and work as a labourer somewhere else just to earn enough to buy another machine. So you see, we spend more on cocoa than we ever earn from it. It’s not easy. That’s why we plead with the government to listen to us and support us, especially by providing affordable equipment and materials.
ETA Representative:
You’ve heard what Equal Trade Alliance stands for – what do you think about our vision?
Michael:
I think your vision is a very good one. It will help us and also the next generation. If we start to see real benefits from cocoa farming, our children will be motivated to continue it.
If my child can see that from cocoa farming I was able to build something or own something, then he too will want to do the same, and maybe his children after him. But because we currently earn so little, most young people don’t want to farm cocoa. They prefer to go to Accra to find other jobs where they can at least earn a predictable income.
ETA Representative:
We want farmers like you to become key stakeholders, for your voices to be heard in government and beyond. What do you think about that?
Michael:
That’s very good news. If the government truly listens to us, they’ll understand how much we’re struggling. Even something as small as buying a cutlass is now expensive. If they support us, we can work harder and produce more cocoa.
In the past, farmers could harvest in tonnes, but not anymore, because of all these challenges. I’ve even heard that some people now smuggle their cocoa to Côte d’Ivoire because the price there is better. Here, our expenses are higher than what we earn. So yes, putting fair measures in place would help all of us in the future.
ETA Representative:
The measures we’re proposing, how do you think they would personally benefit you as a farmer?
Michael:
For me, what I want most is transparency. If the government buys my cocoa for, say, 1,000 cedis and sells it abroad for 1,100 cedis, I want to know that. Even if they buy it from me at 900, I’ll understand that the government made 200 profit. That’s fair.
ETA Representative:
So your main concern is transparency?
Michael:
Exactly. Transparency, so that everyone knows how much cocoa is being bought and sold for. That way, others will also be encouraged to stay in cocoa farming.
ETA Representative:
Thank you very much, Mr. Nartey, for your time and patience.
Michael:
God bless you.
This transcript is the full transcript of our interview. The video is a shortened version of our conversation. Are you interested in the full raw file? Please contact [email protected]
Advocate for Equal Trade and Sign the Petition
Dutch Translation
ETA Vertegenwoordiger:
Meneer Nartey, voor de duidelijkheid: u bent cacaoboer, klopt dat?
Michael:
Ja, dat klopt.
ETA Vertegenwoordiger:
En hoe lang bent u al cacaoboer?
Michael:
Elf jaar nu.
ETA Vertegenwoordiger:
En in die elf jaar, hebt u de doelen bereikt die u had toen u begon?
Michael:
Nee, helemaal niet. Ik ben nergens gekomen.
ETA Vertegenwoordiger:
Waarom zegt u dat?
Michael:
Omdat het werk enorm duur is. Mijn boerderij ligt niet aan de weg, dus ik moet altijd arbeiders inhuren. Nog vóór de oogst zijn de kosten al hoog. Het geld dat ik uitgeef aan bestrijdingsmiddelen alleen al, zou ik beter ergens anders in kunnen steken. Bijvoorbeeld: het kost minstens 500 cedi om één acre te bespuiten. Voor twee acres is dat nog veel meer. Eén fles bestrijdingsmiddel kost zo’n 100 cedi, en een doos bevat twaalf flessen – dat is veel geld. Tel daar de kosten van arbeiders, wieden en transport bij op, en het totaal wordt enorm. Maar wanneer we onze cacao verkopen, is de opbrengst zo laag dat er bijna niets overblijft.
Als ik alles bij elkaar optel, zie ik dat de manier waarop de overheid cacao opkoopt, ons boeren helemaal niet helpt. De kopers verdienen meer dan wij, terwijl wij het zware werk doen. En het werk zelf is loodzwaar, echt, elke cacaoboer lijdt hieronder. Wie nog nooit cacao heeft verbouwd, kan zich niet voorstellen hoeveel inspanning en kosten het met zich meebrengt.
Zelfs voordat de cacao bij het verkooppunt aankomt, houden de cacao klerken alweer geld in. Tegenwoordig stellen ze de weegschalen zelfs verkeerd af, zodat je na al die uitgaven en inhoudingen bijna niets overhoudt.
Daarom verliezen velen van ons de moed. Veel boeren willen stoppen en iets anders gaan doen. Persoonlijk, als ik een andere vorm van landbouw vond die minder kostte, zou ik overstappen. Maar als er steun kwam, als cacao eerlijk werd opgekocht en we er goed aan konden verdienen, zou ik graag doorgaan en zelfs mijn kinderen aanmoedigen om dit werk voort te zetten, zodat het niet verdwijnt.
ETA Vertegenwoordiger:
Naast deze hoge kosten, kunt u nog meer vertellen over de specifieke uitdagingen die cacaoboeren tegenkomen, financieel of in het dagelijks leven?
Michael:
Er zijn er zoveel. Zoals ik al zei, de uitgaven zijn overweldigend. Bestrijdingsmiddelen zijn duur. Een sproeimachine kopen is nog erger, als je niet minstens 5.000 cedi hebt, kun je er geen kopen. En dat is exclusief transport. Dus zie je, we geven meer uit aan cacao dan we eraan verdienen. Het is niet gemakkelijk. Daarom smeken we de overheid om ons te helpen, vooral door betaalbare apparatuur en materialen beschikbaar te maken.
ETA Vertegenwoordiger:
U hebt gehoord waar de Equal Trade Alliance voor staat, wat vindt u van onze visie?
Michael:
Ik denk dat jullie visie heel goed is. Het zal ons helpen en ook de volgende generatie. Als we echt voordeel beginnen te zien van cacaoteelt, zullen onze kinderen gemotiveerd zijn om ermee door te gaan. Als mijn kind kan zien dat ik dankzij cacao iets heb kunnen opbouwen of bezitten, dan wil hij dat ook doen, en misschien zijn kinderen daarna. Maar omdat we nu zo weinig verdienen, willen de jongeren niets met cacao te maken hebben. Ze gaan liever naar Accra om werk te zoeken waar ze tenminste een voorspelbaar inkomen hebben.
ETA Vertegenwoordiger:
We willen dat boeren zoals u belangrijk belanghebbenden worden, zodat uw stem gehoord wordt, in de regering en daarbuiten. Wat vindt u daarvan?
Michael:
Dat is geweldig nieuws. Als de overheid echt naar ons zou luisteren, zouden ze begrijpen hoeveel we lijden. Zelfs iets simpels als een kapmes kopen is nu duur. Als ze ons zouden steunen, zouden we harder kunnen werken en meer cacao kunnen produceren.
Vroeger konden boeren tonnen oogsten, maar nu niet meer, door al deze problemen. Ik heb zelfs gehoord dat sommige mensen hun cacao naar Ivoorkust smokkelen omdat de prijs daar beter is. Hier zijn onze kosten hoger dan onze inkomsten. Dus ja, eerlijke maatregelen zouden ons allemaal helpen in de toekomst.
ETA Vertegenwoordiger:
De maatregelen die wij voorstellen, hoe denkt u dat die u persoonlijk zouden helpen als boer?
Michael:
Wat ik het meest wil, is transparantie. Als de overheid mijn cacao koopt voor bijvoorbeeld 1.000 cedi en het in het buitenland verkoopt voor 1.100, wil ik dat weten. Zelfs als ze het van mij kopen voor 900, begrijp ik dat ze 200 winst maken. Dat is eerlijk.
ETA Vertegenwoordiger:
Dus uw grootste zorg is transparantie?
Michael:
Precies. Transparantie, zodat iedereen weet voor hoeveel cacao wordt gekocht en verkocht. Op die manier zullen meer mensen gemotiveerd blijven om in de cacaoteelt te blijven.
ETA Vertegenwoordiger:
Hartelijk dank, meneer Nartey, voor uw tijd en geduld.
Michael:
God zegene u.
Advocate for Equal Trade and Sign the Petition
