Interview with Nana Aduna II – Cocoa Farmer, Ghana
(Recorded by Equal Trade Alliance, Kofuridua, May 2025)
Full Transcript
ETA Representative:
Nana, thank you for giving us your time today. Could you start by describing a typical day in your life as a cocoa farmer, and how you manage it alongside your other responsibilities?
Nana:
At this stage, I visit the farm once a week to supervise activities and engage with the workers. It used to be twice a week, but now once a week allows me to stay in touch, discuss challenges, and monitor progress.
ETA Representative:
What initially motivated you to go into farming?
Nana:
Cocoa farming is part of my heritage. My family has been involved in cocoa cultivation for over a hundred years. When I became a traditional leader, this responsibility came naturally, not only as a duty but as a privilege. I have personally been farming for about 25 years now, continuing the family legacy.
ETA Representative:
Would you say farming has met your expectations so far?
Nana:
Farming is deeply fulfilling, but not as profitable as it once was. Years ago, cocoa farming was highly lucrative. My predecessors could build homes, acquire land, and live well through cocoa. At the time, there were no intermediaries like COCOBOD, farmers sold directly to buyers such as Cadbury and the United Trading Company.
Now, with the presence of intermediaries and bureaucracy, a large portion of the profit goes elsewhere. In some cases, when you calculate all the costs, you may even make a loss. I’ve diversified into plantain, yam, cocoyam, banana, coconut, and soursop to balance the income. These crops complement cocoa farming and sustain the forest ecosystem.
ETA Representative:
So, one of the key differences is the emergence of middlemen who now take a large share of the profit?
Nana:
Exactly. The role of intermediaries like the COCOBOD has changed over time. Initially, the Cocoa Marketing Board (CMB) offered scholarships and benefits to farmers. But today, COCOBOD takes up to 70% of the total cocoa revenue, far beyond the 30% they are supposed to retain. This is unacceptable and must change.
ETA Representative:
Aside from pricing, what other challenges do you face as a farmer?
Nana:
One major challenge is the lack of access to modern, affordable farming tools. Cocoa farming remains very manual, we still rely on machetes and cutlasses for weeding, pruning, and harvesting. We need simple handheld mechanized tools that are available and affordable.
Young engineers should be encouraged to design and produce these tools to support the agricultural sector. We also need local workshops for maintenance and repairs. Farming should be treated as a proper business, with access to financing, equipment, and technical support.
Currently, the average cocoa farmer is over 60 years old. That’s unsustainable. Cocoa farming has been branded as a very capital-intensive and manual job. To attract younger farmers, we must modernize cocoa farming, not with heavy machinery, but through efficient, small-scale mechanization suitable for forest-based agriculture.
ETA Representative:
Amidst all these challenges, what keeps you motivated to continue?
Nana:
For me, it’s a passion, almost a calling. The peace and serenity of the farm are unmatched. Beyond that, I’ve introduced some value-added activities such as eco-tourism. Visitors come to learn about cocoa cultivation, and we offer guided farm tours. This not only generates additional income but also helps educate people about the process and importance of sustainable farming.
ETA Representative:
Can you walk us through the process of producing one bag of cocoa beans – from harvest to drying?
Nana:
Certainly. It starts with harvesting the ripe pods. These are split open manually, though this could easily be mechanized, and the beans are extracted and covered with banana or plantain leaves to ferment for about three to four days.
Fermentation is crucial; it’s where the chocolate aroma begins to develop. Ghana’s traditional fermentation method gives our cocoa its world-renowned flavor. Some companies even extract the pulp during this process to make products like juice, wine, or jelly, another income opportunity for farmers.
After fermentation, the beans are sun-dried for about nine to ten days, depending on the weather. Ghana is one of the few countries that still sun-dries its cocoa entirely. During drying, we remove debris and defective beans to maintain quality.
The entire process, from breaking the pods to drying, takes around ten days. Once fully dried, the beans are packed into jute sacks ready for sale.
ETA Representative:
You mentioned the price earlier. Who do you think should determine the selling price of cocoa?
Nana:
The current pricing system in Ghana is arbitrary and unrealistic. The government and Cocoa Board determine producer prices without properly considering farmers’ real costs, including land use. I could use my land for other activities like mining (galamsey), yet I choose cocoa because it sustains the environment. That should be reflected in the price.
While global cocoa prices are determined internationally, Ghanaian farmers receive only a small portion of that value. This is one of the biggest problems we need to address, ensuring that farmers get a fair representation of the world price. If, at the end of the day, the government or COCOBOD wants to tax that revenue, that’s fine, but why are cocoa farmers effectively taxed 70%? Right now, when cocoa sells for around 8,000 cedis on the world market, we get only 3,100. That’s completely unjustifiable.
ETA Representative:
Do farmers have any real representation when prices are set?
Nana:
In theory, there are farmer representatives, but in reality, they have little influence. The system is outdated. The COCOBOD employs thousands of people and functions as both regulator and trader, which is a conflict of interest.
They should focus on regulation, quality control, and research – not price determination. Currently, the system benefits bureaucrats and the state more than it does the farmer. The system is “anti-farmer”; it doesn’t help farmers or recognize the effort they put into their work. The government uses cocoa as a cash cow, but very little of that wealth returns to the producers.
I believe Equal Trade has an important role to play here. We must first ensure equal opportunity locally within Ghana before approaching international buyers and chocolate companies. The problem must be fixed internally before we can demand fairness externally.
ETA Representative:
Do you believe the cocoa value chain is shared rightfully among stakeholders?
Nana:
Not at all. Farmers receive only about 6% of the final value of cocoa. There’s immense potential to improve this if all stakeholders come to the table. Ghana should add more value locally, through processing, product diversification, and community-based enterprises, rather than exporting raw beans.
Currently, large international corporations dominate processing and profit margins. If more farmers were included in decision-making, it would not only bring fairness but also generate local employment and economic growth.
ETA Representative:
And what do you think would happen if more farmers were involved in the decision-making process?
Nana:
It would transform the entire system. Farmers are at the base of the value chain, yet they’ve been marginalized and made to feel powerless. Giving them a seat at the table would create a sense of ownership, dignity, and motivation. It would lead to policies that actually serve producers, not just bureaucrats and foreign companies.
This transcript is the full transcript of our interview. The video is a shortened version of our conversation. Are you interested in the full raw file? Please contact [email protected]
Dutch Translation
ETA Vertegenwoordiger:
Nana, dank u dat u vandaag tijd voor ons maakt. Kunt u beginnen met te beschrijven hoe een typische dag in uw leven als cacaoboer eruitziet, en hoe u dat combineert met uw andere verantwoordelijkheden?
Nana:
Tegenwoordig bezoek ik de boerderij één keer per week om toezicht te houden op de werkzaamheden en met de arbeiders te praten. Vroeger deed ik dat twee keer per week, maar nu geeft één bezoek me genoeg tijd om de voortgang te volgen, uitdagingen te bespreken en betrokken te blijven.
ETA Vertegenwoordiger:
Wat motiveerde u in eerste instantie om boer te worden?
Nana:
Cacaoteelt maakt deel uit van mijn erfgoed. Mijn familie houdt zich al meer dan honderd jaar bezig met cacaoplantages. Toen ik traditioneel leider werd, voelde het als een natuurlijke verantwoordelijkheid, niet alleen als plicht, maar ook als een voorrecht. Ik ben nu ongeveer 25 jaar actief als boer en zet daarmee de familietraditie voort.
ETA Vertegenwoordiger:
Zou u zeggen dat het boerenvak tot nu toe aan uw verwachtingen heeft voldaan?
Nana:
Ik vind boer zijn een van de leukste dingen, maar het is lang niet meer zo winstgevend als vroeger. Vroeger was cacaoteelt een zeer lucratieve onderneming. Mijn voorgangers konden huizen bouwen, land kopen en goed leven van cacao. In die tijd verkochten boeren rechtstreeks aan kopers zoals Cadbury en de United Trading Company, er waren geen tussenpersonen zoals COCOBOD.
Tegenwoordig verdwijnt een groot deel van de winst door tussenpersonen en bureaucratie. In sommige gevallen, als je alle kosten optelt, maak je zelfs verlies. Daarom ben ik begonnen met het verbouwen van andere gewassen zoals bakbananen, yam, taro, bananen, kokosnoten en zuurzak. Deze gewassen vullen de inkomsten aan en ondersteunen bovendien het bosecosysteem.
ETA Vertegenwoordiger:
Dus een van de belangrijkste verschillen is dat tussenpersonen nu een groot deel van de winst opeisen?
Nana:
Precies. De rol van organisaties zoals COCOBOD is in de loop der jaren veranderd. Oorspronkelijk bood de Cocoa Marketing Board (CMB) beurzen en voordelen aan boeren. Nu houdt COCOBOD echter tot 70% van de totale cacao winst in, terwijl dat niet meer dan 30% zou mogen zijn. Dat is onacceptabel en moet veranderen.
ETA Vertegenwoordiger:
Afgezien van de prijsbepaling, welke andere uitdagingen ondervindt u als boer?
Nana:
Een groot probleem is het gebrek aan toegang tot moderne, betaalbare landbouwapparatuur. Cacaoteelt is nog steeds grotendeels handmatig, we gebruiken nog machetes en kapmessen voor het wieden, snoeien en oogsten. We hebben eenvoudige, handbediende machines nodig die betaalbaar zijn en lokaal onderhouden kunnen worden.
Jonge ingenieurs moeten worden aangemoedigd om zulke hulpmiddelen te ontwerpen en produceren. Er moeten ook lokale werkplaatsen komen voor onderhoud en reparaties. Boeren moeten behandeld worden als een volwaardige onderneming, met toegang tot financiering, apparatuur en technische ondersteuning.
De gemiddelde cacaoboer is nu ouder dan 60 jaar. Dat is niet duurzaam. Cacaoteelt heeft het imago van een zwaar, kapitaalintensief beroep. Om jongeren aan te trekken, moeten we de sector moderniseren, niet met grote machines, maar met efficiënte, kleinschalige mechanisatie die geschikt is voor boslandbouw.
ETA Vertegenwoordiger:
Te midden van al deze uitdagingen, wat motiveert u om door te gaan?
Nana:
Voor mij is het een pure passie, bijna roeping. De rust en sereniteit van de boerderij zijn ongeëvenaard. Daarnaast heb ik nieuwe activiteiten geïntroduceerd, zoals ecotoerisme. Bezoekers komen om te leren over cacaoteelt, en wij bieden rondleidingen aan. Dat levert niet alleen extra inkomsten op, maar helpt ook mensen bewust te maken van duurzame landbouw.
ETA Vertegenwoordiger:
Kunt u ons uitleggen hoe het proces van het produceren van één zak cacaobonen verloopt van oogst tot droging?
Nana:
Zeker. Het begint met het oogsten van de rijpe peulen, die vervolgens met de hand worden geopend, iets wat makkelijk gemechaniseerd zou kunnen worden. De bonen worden eruit gehaald en bedekt met bananenbladeren om drie à vier dagen te fermenteren.
Fermentatie is cruciaal, het is het moment waarop het chocolade-aroma zich ontwikkelt. Ghana’s traditionele fermentatiemethode zorgt voor de wereldberoemde smaak van onze cacao. Sommige bedrijven halen tijdens dit proces het vruchtvlees eruit om er sap, wijn of jam van te maken, een extra mogelijkheid voor inkomen voor boeren.
Na de fermentatie worden de bonen ongeveer negen tot tien dagen in de zon gedroogd, afhankelijk van het weer. Ghana is een van de weinige landen waar dit nog volledig op natuurlijke wijze gebeurt. Tijdens het drogen verwijderen we afval en beschadigde bonen om de kwaliteit te behouden.
Het hele proces, van het breken van de peulen tot het drogen, duurt ongeveer tien dagen. Zodra de bonen volledig droog zijn, worden ze verpakt in jute zakken en klaargemaakt voor verkoop.
ETA Vertegenwoordiger:
U noemde eerder de prijs. Wie zou volgens u de verkoopprijs van cacao moeten bepalen?
Nana:
Het huidige prijssysteem in Ghana is willekeurig en onrealistisch. De overheid en COCOBOD bepalen de producentenprijs zonder rekening te houden met de echte kosten voor boeren, inclusief het gebruik van hun land. Ik zou mijn land kunnen gebruiken voor iets anders, zoals mijnbouw (galamsey), maar ik kies voor cacao omdat het het milieu in stand houdt, dat zou in de prijs moeten terugkomen.
Hoewel de wereldmarktprijs internationaal wordt vastgesteld, ontvangen Ghanese boeren slechts een fractie van die waarde. Dat is een groot probleem. Als de overheid of COCOBOD daarna belasting wil heffen, is dat prima, maar waarom worden cacaoboeren nu feitelijk voor 70% “belast”? Wanneer cacao op de wereldmarkt rond de 8.000 cedi oplevert, krijgen wij slechts 3.100. Dat is onverklaarbaar.
ETA Vertegenwoordiger:
Hebben boeren enige invloed op hoe de prijzen worden vastgesteld?
Nana:
In theorie wel, maar in de praktijk niet. Het systeem is verouderd. COCOBOD heeft duizenden werknemers en fungeert tegelijk als regelgever én handelaar, dat is een belangenconflict.
Ze zouden zich moeten concentreren op regulering, kwaliteitscontrole en onderzoek, niet op prijsbepaling. Op dit moment profiteert het systeem vooral bureaucraten en de staat, niet de boeren. Het is een “anti-boeren systeem” dat de inspanningen van de producenten niet erkent. De overheid gebruikt cacao als melkkoe, maar slechts een fractie van die rijkdom stroomt terug naar de producenten.
Ik geloof dat Equal Trade hier een belangrijke rol kan spelen. We moeten eerst zorgen voor eerlijkheid binnen Ghana, voordat we internationale kopers en chocoladebedrijven aanspreken. De verandering moet van binnenuit komen.
ETA Vertegenwoordiger:
Denkt u dat de waarde binnen de cacaoketen eerlijk verdeeld is tussen de verschillende partijen?
Nana:
Helemaal niet. Boeren ontvangen slechts ongeveer 6% van de uiteindelijke waarde van cacao. Er is enorm veel ruimte voor verbetering als alle partijen aan één tafel zouden zitten. Ghana moet meer lokale waarde toevoegen, door verwerking, productdiversificatie en kleinschalige ondernemingen in gemeenschappen, in plaats van enkel ruwe bonen te exporteren.
Op dit moment beheersen grote internationale bedrijven de verwerking en de winst. Als boeren meer zouden worden betrokken bij besluitvorming, zou dat niet alleen eerlijkheid brengen, maar ook lokale werkgelegenheid en economische groei stimuleren.
ETA Vertegenwoordiger:
Wat denkt u dat er zou gebeuren als boeren meer inspraak kregen in de besluitvorming?
Nana:
Dat zou het hele systeem transformeren. Boeren staan aan de basis van de waardeketen, maar ze zijn gemarginaliseerd en machteloos gemaakt. Door hen een echte stem te geven, krijgen ze eigenaarschap, waardigheid en motivatie. Dat zou leiden tot beleid dat de producenten ten goede komt, niet alleen de bureaucraten en buitenlandse bedrijven.
Advocate for Equal Trade and Sign the petition
