Interview with Bernice Obenawee
(Recorded by Equal Trade Alliance, May 2025)
Full Transcript
ETA Representative:
Mama Bernice. We are grateful for your time.
Respondent:
I’m also grateful.
ETA Representative:
You are a farmer, I suppose?
Respondent:
Yes, I am.
ETA Representative:
And you are a woman?
Respondent:
Yes please.
Women’s Roles & Challenges in Farming
ETA Representative:
From your experience, what difference or innovation have women introduced into farming?
Respondent:
The differences that women have introduced in farming are many. When a woman wakes up in the morning, it is her responsibility to take care of the home before leaving for the farm. She may be preparing to cultivate the land. A woman cannot cultivate alone; therefore she needs support, which involves money. Which means she requires money to cultivate. The most painful part of farming is the meagre income.
Respondent:
There is little income in farming. Due to that, it makes it difficult to farm. If you are lucky to receive physical support from someone who helps you cultivate the land, as you pay them, the cocoa flowers are usually after three to four years. For the produce to succeed, you would have spent a lot on labourers. Incurring lots of debts. Formerly, labour fees were 5 cedis; however now they charge 100 cedis. That means throughout cultivation, pruning, those harvesting and removing the cocoa beans you must pay all these people, in addition to cooking for them on the farm.
Respondent:
If you hesitate to do this, someone else will be willing to pay more; to pay them 120 cedis (without food) for the labourers to remove their pods. However, if you provide the labourers food, then you pay 100 cedis. If you therefore contract about two to three people to get this done, you can imagine the cost. Now, you are done with that. Labourers who help transport the cocoa pods to the village, and help you break the pods, extract the beans, dry them and remove impure and also take out some light materials in the cocoa called ‘slate’ before they can dry will also demand their fees.
Respondent:
The harvest is shared with the landowner as well because the land does not belong to me. All the labour costs incurred I have to deduct from my income. If, for example, I incurred a cost of say 1,000 or 5,000 cedis, I have to deduct that from what I made. You can imagine how much will be left for me to care for my family and cover my expenses. Therefore, looking at how much cocoa is purchased in Ghana, it is bad. Cocoa sales in places like Côte d’Ivoire and neighbouring are better, as they are purchased for about 100,000 cedis, which is far better.
Respondent:
Because after drying your cocoa beans, where do you take them? The main buyers, who are called cooperatives, know that if you don’t agree to the 30 cedis being offered, you have nowhere to take your beans hence you have no option but to sell to them at their price.
Market Realities & Financial Struggles
ETA Representative:
In Ghana, despite incurring all those costs and you don’t sell at whatever price you’re offered, where are you taking the cocoa?
Respondent:
Therefore, if you are telling me that Equal Trade Alliance is coming in to help, we wholly agree – so you can help us, so we can make enough to cater for ourselves and our children. What pains me even more is that, though I am the main farmer – scorched by the sun and beaten by the rain, planting, harvesting and drying the produce, I cannot send my child to senior secondary school because the returns aren’t enough.
Respondent:
However, the cocoa clerks, those with the Ghana Cocoa Board, who received the bulk of the proceeds can afford to send their wards to the best schools, while you the farmer struggle to get your ward to school, unable to take care of them. I remember my granddaughter had an aggregate 6 and I wanted a scholarship for her. I boarded a car to pick her forms at the Yaa Asantewaa Girls’ Senior High and took it to COCOBOD management. I was directed to take it to the Accra office. I went to the sixth floor to meet them. I went here. When I met them, I submitted the forms. The secretary was amazed that the girl had such good grades.
Respondent:
The secretary said the Madam in charge was unavailable so assured me that she would receive the form when she returns. I haven’t heard from them ever since. My grandchild had aggregate 6. Because the cocoa farming was returning no profits, if not for the benevolence of someone who gave me a loan to get my granddaughter’s admitted, it would have been impossible. The cocoa cultivation enterprise, it is just some reluctant work we do (our efforts are not rewarded). We would have found some consolation if we owned the land, but for someone like me cultivating someone else’s land, there’s nothing in it for me. Therefore, we need your help.
Inclusion in Cocoa Pricing Decision-making
ETA Representative:
You have summarised all there is to say, and I am personally happy. Do you think women should be involved in decision-making on cocoa pricing?
Respondent:
Yes! Yes, of course, my gentleman. We women should be included in the process, because if our male counterparts go and hear the prices, say the prices agreed was 1000 cedis, when they return, they don’t communicate the actual prices to us; they under-quote them. And so, if we are all present when the prices are decided, we will be okay. But to only have the men represent us, I find that cheating.
ETA Representative:
I’ve heard you. If I got you well, you’re very emphatic that women should be involved in the key decision-making on cocoa pricing.
Respondent:
Yes! Exactly so!
ETA Representative:
We should hear from the women as well.
Respondent:
Yes!
ETA Representative:
And include their opinions in the process.
Respondent:
Very well.
ETA Representative:
Thank you very much for your patience and contributions. You have exhausted all the questions.
Respondent:
I’m also grateful.
This transcript is the full transcript of our interview. The video is a shortened version of our conversation. Are you interested in the full raw file? Please contact [email protected]
Advocate for Equal Trade and Sign the Petition
Dutch Translation
Volledige Transcriptie
Vertegenwoordiger van ETA:
Mama Bernice. We zijn dankbaar voor uw tijd.
Respondent:
Ik ben ook dankbaar.
Vertegenwoordiger van ETA:
U bent een boerin, neem ik aan?
Respondent:
Ja, dat ben ik.
Vertegenwoordiger van ETA:
En u bent een vrouw?
Respondent:
Ja, alstublieft.
De rol van vrouwen en uitdagingen in de landbouw
Vertegenwoordiger van ETA:
Uit uw ervaring, welke verschillen of vernieuwingen hebben vrouwen in de landbouw geïntroduceerd?
Respondent:
De verschillen die vrouwen in de landbouw hebben gebracht zijn talrijk. Wanneer een vrouw ’s ochtends wakker wordt, is het haar verantwoordelijkheid om voor het huishouden te zorgen voordat ze naar de boerderij gaat. Ze kan zich klaarmaken om het land te bewerken. Een vrouw kan niet alleen bewerken; daarom heeft ze hulp nodig, wat geld kost. Dat betekent dat ze geld nodig heeft om te kunnen verbouwen. Het pijnlijkste deel van landbouw is het karige inkomen.
Respondent:
Er is weinig inkomen in de landbouw. Daardoor is het moeilijk om te boeren. Als je geluk hebt dat iemand je fysiek helpt bij het bewerken van het land, moet je die persoon betalen, en de cacaobomen beginnen meestal pas na drie tot vier jaar te bloeien. Tegen de tijd dat de oogst lukt, heb je al veel geld uitgegeven aan arbeiders en veel schulden gemaakt. Vroeger waren de arbeidskosten 5 cedi, maar nu vragen ze 100 cedi. Dat betekent dat je tijdens het bewerken, snoeien, oogsten en verwijderen van de cacaobonen al deze mensen moet betalen, naast het koken voor hen op de boerderij.
Respondent:
Als je dit niet doet, zal iemand anders bereid zijn meer te betalen; bijvoorbeeld 120 cedi (zonder eten) om de arbeiders de peulen te laten plukken. Maar als je de arbeiders eten geeft, betaal je 100 cedi. Als je dus twee of drie mensen inhuurt om dit werk te doen, kun je je voorstellen hoeveel dat kost. En dan ben je nog niet klaar. Arbeiders die helpen de cacaovruchten naar het dorp te vervoeren, de peulen open te breken, de bonen te verwijderen, ze te drogen en onzuiverheden te verwijderen – en ook het lichte materiaal in de cacao dat ‘slate’ wordt genoemd – eisen ook allemaal hun loon.
Respondent:
De oogst wordt bovendien gedeeld met de landeigenaar, want het land is niet van mij. Alle arbeidskosten die ik heb gemaakt moet ik van mijn inkomen aftrekken. Als ik bijvoorbeeld 1.000 of 5.000 cedi heb uitgegeven, moet ik dat bedrag aftrekken van wat ik heb verdiend. Je kunt je voorstellen hoeveel er overblijft om mijn gezin te onderhouden en mijn kosten te dekken. Als je kijkt naar hoeveel cacao in Ghana wordt opgekocht, is het slecht. De cacao-inkoop in landen als Ivoorkust en de buurlanden is beter, want daar wordt het gekocht voor ongeveer 100.000 cedi, wat veel beter is.
Respondent:
Want nadat je je cacaobonen hebt gedroogd, waar breng je ze dan heen? De belangrijkste kopers, die coöperaties worden genoemd, weten dat als je niet akkoord gaat met de 30 cedi die zij bieden, je nergens anders heen kunt met je bonen. Dus heb je geen keus dan aan hen te verkopen tegen hun prijs.
Marktrealiteit en financiële worstelingen
Vertegenwoordiger van ETA:
In Ghana, als je al die kosten hebt gemaakt en je verkoopt niet tegen de prijs die ze bieden, waar breng je de cacao dan heen?
Respondent:
Dus, als u mij vertelt dat de Equal Trade Alliance komt om te helpen, dan stemmen wij daar volledig mee in – zodat u ons kunt helpen, zodat wij genoeg kunnen verdienen om voor onszelf en onze kinderen te zorgen. Wat mij nog meer pijn doet, is dat, hoewel ik de hoofdboerin ben – verschroeid door de zon en door de regen geslagen, plantend, oogstend en het product drogend – ik mijn kind niet naar de middelbare school kan sturen omdat de opbrengst niet genoeg is.
Respondent:
De cacaoklerken daarentegen, degenen van de Ghana Cocoa Board, die het grootste deel van de opbrengst ontvangen, kunnen het zich veroorloven hun kinderen naar de beste scholen te sturen, terwijl jij, de boer, moeite hebt om je kind naar school te sturen en niet voor hen kunt zorgen. Ik herinner me dat mijn kleindochter een totaal van 6 had behaald, en ik wilde een beurs voor haar aanvragen. Ik nam een auto om haar formulieren op te halen bij Yaa Asantewaa Girls’ Senior High en bracht ze naar het management van COCOBOD. Ze verwezen me naar het kantoor in Accra. Ik ging naar de zesde verdieping om hen te ontmoeten. Toen ik hen ontmoette, diende ik de formulieren in. De secretaresse was verbaasd dat het meisje zulke goede cijfers had.
Respondent:
De secretaresse zei dat de mevrouw die verantwoordelijk was afwezig was, maar verzekerde mij dat ze het formulier zou ontvangen zodra ze terug was. Ik heb sindsdien niets meer van hen gehoord. Mijn kleindochter had een totaal van 6. Omdat de cacaoteelt geen winst opleverde, zou het zonder de vrijgevigheid van iemand die mij een lening gaf om de toelating van mijn kleindochter te betalen, onmogelijk zijn geweest. De cacaoteelt is gewoon een werk dat we met tegenzin doen (onze inspanningen worden niet beloond). We zouden enige troost vinden als we het land zouden bezitten, maar voor iemand als ik, die het land van een ander bewerkt, zit er niets in voor mij. Daarom hebben we uw hulp nodig.
Betrokkenheid van vrouwen bij besluitvorming over cacaoprijzen
Vertegenwoordiger van ETA:
U hebt alles samengevat wat er te zeggen valt, en ik ben persoonlijk blij. Denkt u dat vrouwen betrokken moeten worden bij de besluitvorming over de prijs van cacao?
Respondent:
Ja! Ja, natuurlijk, mijnheer. Wij vrouwen moeten bij het proces betrokken worden, want als onze mannelijke tegenhangers naar de vergaderingen gaan en de prijzen horen – stel dat de afgesproken prijs 1.000 cedi is – dan vertellen ze ons bij terugkomst niet de werkelijke prijs; ze noemen een lager bedrag. En dus, als wij allemaal aanwezig zijn wanneer de prijzen worden vastgesteld, zal dat eerlijk zijn. Maar als alleen de mannen ons vertegenwoordigen, vind ik dat oneerlijk.
Vertegenwoordiger van ETA:
Ik heb u gehoord. Als ik u goed begrijp, bent u heel duidelijk dat vrouwen betrokken moeten zijn bij de besluitvorming over de cacaoprijzen.
Respondent:
Ja! Precies zo!
Vertegenwoordiger van ETA:
We zouden ook naar de vrouwen moeten luisteren.
Respondent:
Ja!
Vertegenwoordiger van ETA:
En hun mening meenemen in het proces.
Respondent:
Zeer goed.
Vertegenwoordiger van ETA:
Hartelijk dank voor uw geduld en uw bijdrage. U hebt alle vragen beantwoord.
Respondent:
Ik ben ook dankbaar.
Dit transcript is de volledige weergave van ons interview. De video is een verkorte versie van ons gesprek.
Ben je geïnteresseerd in het volledige ruwe bestand? Neem dan contact op via [email protected].
Kom op voor eerlijke handel. Sign the Petition
